Gerçekçilik, reel dünyayı doğru ve nesnel bir halde temsil etmeye çalışan muhtelif sanatla alakalı stilleri ve akımları tarif etmek için kullanılan bir terimdir.
Sanatta gerçekçilik, sanatçıların etraflarındaki dünyayı daha çok tafsilat ve doğrulukla tasvir etmeye başladığı Rönesans dönemine kadar uzanabilir. Sadece, Gustave Courbet, Édouard Manet ve Claude Monet benzer biçimde sanatçılar Romantizmin idealizmini reddedip bunun yerine çağıl hayatın günlük gerçekliğini yakalamaya odaklandıklarından, gerçekçilik reel anlamda 19. yüzyıla kadar ortaya çıkmadı.
Edebiyatta gerçekçiliğin de benzer bir geçmişi vardır; Charles Dickens, George Eliot ve Emile Zola benzer biçimde yazarlar eserlerini çağın sosyal ve ekonomik koşullarını incelemek için kullanmışlardır.
20. yüzyılda gerçekçilik, Edward Hopper ve Andrew Wyeth benzer biçimde sanatçıların gerçekliğin ruhsal ve romantik boyutlarını keşfetmeleriyle gelişmeye devam etti.
Günümüzde gerçekçilik sanatta mühim bir güç olmaya devam ediyor ve sanatçılar çalışmalarında reel dünyayı temsil etmenin yeni yollarını bulmaya devam ediyor.
Gerçekçilik Nelerdir?
Gerçekçilik, reel dünyayı doğru ve nesnel bir halde temsil etmeye çalışan muhtelif sanatla alakalı stilleri ve akımları tarif etmek için kullanılan bir terimdir.
Gerçekçilik, çoğunlukla, reel dünyayı idealize eden yahut romantikleştiren sanatı tarif etmek için kullanılan bir terim olan idealizmle karşılaştırılır.
Gerçekçilik tek bir sanat seçimi değil, reel dünyayı temsil etmeye yönelik fazlaca muhtelif yaklaşımları içeren geniş bir kategoridir.
Gerçekçiliğin birtakım temel özellikleri şunlardır:
- Detaylara dikkat
- Kesinlik
- Objektiflik
- Toplumsal yorum
Gerçekçilik
Sanatta gerçekçiliğin başlangıcı, sanatçıların etraflarındaki dünyayı daha detaylı ve doğru bir halde tasvir etmeye başladıkları Rönesans dönemine kadar uzanır.
Sadece gerçekçilik, Gustave Courbet, Édouard Manet ve Claude Monet benzer biçimde sanatçıların Romantizmin idealizmini reddedip bunun yerine çağıl hayatın gündelik gerçekliğini yakalamaya odaklanmalarıyla 19. yüzyıla kadar reel anlamda kendini göstermedi.
Edebiyatta gerçekçiliğin de benzer bir geçmişi vardır; Charles Dickens, George Eliot ve Emile Zola benzer biçimde yazarlar eserlerini çağın sosyal ve ekonomik koşullarını incelemek için kullanmışlardır.
20. yüzyılda gerçekçilik, Edward Hopper ve Andrew Wyeth benzer biçimde sanatçıların gerçekliğin ruhsal ve romantik boyutlarını keşfetmeleriyle gelişmeye devam etti.
Günümüzde gerçekçilik sanatta mühim bir güç olmaya devam ediyor ve sanatçılar çalışmalarında reel dünyayı temsil etmenin yeni yollarını bulmaya devam ediyor.
Gerçekçiliğin Değişik Türleri
Gerçekçiliğin birçok değişik türü vardır ve her birinin kendine has özellikleri vardır.
En yaygın gerçekçilik türlerinden bazıları şunlardır:
- Toplumsal gerçekçilik
- Esrarengiz gerçekçilik
- Fotogerçekçilik
- Hiperrealizm
Sosyal gerçekçilik, reel dünyanın sosyal ve ekonomik koşullarını betimlemeye odaklanan bir gerçekçilik türüdür.
Esrarengiz gerçekçilik, reel dünyanın tasvirine düşlem yahut efsun öğelerini dahil eden bir gerçekçilik türüdür.
Fotogerçekçilik, fotoğraflardan ayırt edilemeyen sahneler yaratmayı amaçlayan bir gerçekçilik türüdür.
Hiperrealizm, fotoğraflardan daha realist sahneler yaratma çabasıyla fotogerçekçiliğin ötesine geçen bir gerçekçilik türüdür.
Edebiyatta Gerçekçilik
Edebiyatta gerçekçilik, reel dünyayı doğru ve nesnel bir halde temsil etmeye çalışan muhtelif yazınsal eserleri tarif etmek için kullanılan bir terimdir.
Gerçekçilik
| Antet | Yanıt |
|---|---|
| Sanat | Gerçekliği temsil etmek için görsel sanatların kullanması |
| Yol ayrımı | Sanat ve gerçekliğin buluşmuş olduğu nokta |
| Gerçekçilik | Doğruyu nesnel bir halde temsil etmeyi amaçlayan sanat akımı |
| Gerçeklik | Dünya olduğu benzer biçimde, bizim algımızdan bağımsız |
| Görsel sanatlar | Fotoğraf, heykel ve fotoğrafçılık benzer biçimde görme duyusunun kullanımını gerektiren sanatlar |
II. Realizm Nelerdir?
Gerçekçilik, gerçekliğin doğru bir halde temsil edilmesine vurgu icra eden sanat, edebiyat ve felsefedeki bir akımdır.
Gerçekçiler, sanatın dünyayı olduğu benzer biçimde, idealleştirme yahut süsleme olmadan tasvir etmesi gerektiğine inanırlar. Günlük deneyimin ayrıntılarını yakalayarak, gerçeğe sadık eserler yaratmaya çalışırlar.
Gerçekçilik, gerçekçilikten fazlaca duygu ve hayal gücüne vurgu icra eden Duygusal harekete bir reaksiyon olarak ortaya çıktı. Duygusal sanatçılar ve yazarlar dünyayı çoğunlukla fantastik yahut idealize edilmiş bir halde tasvir ederken, gerçekçiler onu olduğu benzer biçimde tasvir etmeye çalıştılar.
Gerçekçilik çoğunlukla 19. yüzyılla ilişkilendirilir, sadece 20. ve 21. yüzyıllar süresince sanat ve edebiyatta mühim bir güç olmaya süre gelmiştir.
En meşhur realist sanatçılar içinde Gustave Courbet, Édouard Manet ve Claude Monet yer alır.
En meşhur realist yazarlar içinde Charles Dickens, Émile Zola ve Leo Tolstoy yer alır.
En meşhur realist filozoflar içinde Friedrich Nietzsche, Karl Marx ve Sigmund Freud yer alır.
III. Gerçekçilik
Gerçekçiliğin zamanı uzun ve karmaşıktır, sadece genel olarak üç ana döneme ayrılabilir:
- Gerçekçiliğin Avrupa’da baskın bir sanat akımı olarak ortaya çıkmış olduğu erken çağıl devre (1500-1800).
- Edebiyatta, sanatta ve müzikte gerçekçiliğin yükselişine şahit olunan 19. asır.
- Gerçekçiliğin bütün sanatlarda daha da geliştiği 20. asır.
Erken çağıl dönemde gerçekçilik, Rönesans’ın idealizmine karşı bir tepkiydi. Sanatçılar ve yazarlar dünyayı idealize etmek yerine olduğu benzer biçimde tasvir etmeye odaklanmaya başladılar. Bu, tafsilat ve doğruluk ve günlük hayatın tasviri üstünde yeni bir vurguya yol açtı.
19. yüzyılda gerçekçilik bütün sanatlarda daha da gelişti. Edebiyatta, Charles Dickens ve Gustave Flaubert benzer biçimde yazarlar basit insanların hayatlarını realist bir halde resmettiler. Sanatta, Gustave Courbet ve Édouard Manet benzer biçimde ressamlar günlük yaşamdan sahneleri, çoğu zaman sert ve realist bir tarzda resmettiler. Ve müzikte, Giuseppe Verdi ve Richard Wagner benzer biçimde besteciler reel hayat temalarını işleyen operalar ve senfoniler yarattılar.
20. yüzyılda gerçekçilik bütün sanatlarda daha da gelişti. Edebiyatta Ernest Hemingway ve William Faulkner benzer biçimde yazarlar savaşın ve yoksulluğun sert gerçekleri hakkındaki yazdılar. Sanatta Edward Hopper ve Andrew Wyeth benzer biçimde ressamlar çağıl yaşamın yalnızlığını ve yabancılaşmasını resmettiler. Ve müzikte Leonard Bernstein ve Aaron Copland benzer biçimde besteciler çağın sosyal ve politik çalkantılarını yansıtan eserler yarattılar.
Günümüzde gerçekçilik hâlâ mühim bir sanatla alakalı harekettir ve dünyayı realist bir halde tasvir etmek için kullanılmaya devam etmektedir. Sadece gerçekçilik artık baskın sanatla alakalı hareket değildir ve çoğu zaman izlenimcilik, dışavurumculuk ve sürealizm benzer biçimde öteki stillerle birleştirilir.
IV. Değişik Gerçekçilik Türleri
Gerçekçiliğin birçok değişik türü vardır ve her biri kendine has bir takım özelliğe haizdir. En yaygın gerçekçilik türlerinden bazıları şunlardır:
- Toplumsal gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, işçi sınıfının ve yoksulların toplumsal koşullarını tasvir etmeye odaklanır. Çoğu zaman fakirlik ve eşitsizliğin sert gerçeklerini tasvir etmek için sert ve realist bir üslup kullanır.
- Esrarengiz gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, düşlem ve esrarengiz gerçekçiliğin unsurlarını realist bir ortamda harmanlar. İnsan durumunu keşfetmek için çoğunlukla rüya benzeri imgeler ve sembolizm kullanır.
- Sürealizm: Bu tür gerçekçilik bilinçaltı zihni ve rüya dünyasını tasvir eder. Reel dışılık hissi yaratmak için çoğunlukla garip ve çarpıtılmış imgeler kullanır.
- Hiperrealizm: Bu tür gerçekçilik, nesneleri ve sahneleri aşırı ayrıntılarla tasvir eder. Çoğu zaman kaynak materyali olarak fotoğraflar yahut öteki realist görüntüleri kullanır.
Bunlar mevcud birçok değişik gerçekçilik türünden bir tek birkaçıdır. Her gerçekçilik türünün kendine has kuvvetli ve cılız yönleri vardır ve fazlaca muhtelif mevzuları ve temaları keşfetmek için kullanılabilir.
V. Edebiyatta Gerçekçilik
Edebiyatta gerçekçilik, 19. yüzyılda Duygusal harekete cevap olarak ortaya çıkan yazınsal bir harekettir. Romantizm hayal enerjisini ve duyguları vurgularken, Gerçekçilik gerçekliği daha nesnel ve doğru bir halde tasvir etmeye odaklanmıştır. Realist yazarlar basit insanların hayatlarını realist ve doğru bir halde tasvir etmeye çalışmış ve çalışmalarını çoğunlukla sosyal sorunları ve problemleri keşfetmek için kullanmışlardır.
En meşhur realist yazarlar içinde Charles Dickens, Gustave Flaubert, Émile Zola ve Leo Tolstoy yer alır. Dickens’ın romanları içinde şunlar yer alır: Oliver Twist Ve İki Şehrin Hikayesi Viktorya İngiltere’sinde yoksulların ve işçi sınıfının yaşamlarının canlı ve realist bir tasvirini sunar. Flaubert’in romanı Madam Bovary Fransız burjuvazisinin ikiyüzlülüğüne ve sosyal geleneklerine yönelik sert bir suçlamadır. Zola’nın Rougon-Macquart’lar dizi, birkaç nesil süresince bir Fransız ailesinin yaşamlarının kapsamlı bir kroniğidir. Tolstoy’un romanları benzer biçimde Cenk ve Sulh Ve Anna Karenina 19. asır Rus camiasının geniş ve panoramik bir görünümünü sunuyor.
Gerçekçilik edebiyatın gelişimi üstünde derin bir etkiye sahipti ve çağıl yazarlar üstünde büyük bir tesir olmaya devam ediyor. Realist yazarlar insan durumunun daha realist ve doğru bir tasvirini yaratmaya destek oldular ve sosyal problemler ve sorunlar hikayesinde farkındalık yarattılar.
VI. Sanatta Gerçekçilik
Sanatta gerçekçilik, önceki yüzyıllarda popüler olan tabiatın ve insan figürünün giderek daha idealize ve duygusal tasvirlerine cevap olarak 19. yüzyılda ortaya çıkan bir harekettir. Realist sanatçılar dünyayı olduğu benzer biçimde, kusurlarıyla beraber tasvir etmeye ve basit insanların hayatlarını realist ve dürüst bir halde tasvir etmeye çalıştılar.
En meşhur realist sanatçılar içinde Gustave Courbet, Édouard Manet ve Diego Rivera yer alır. Courbet’nin günlük hayat resimleri, örnek olarak Taş Kıranlar (1849) ve Ornans’taki Cenaze (1850), realist sanatın en erken ve en mühim örneklerinden bazıları olarak kabul edilir. Manet’nin resimleri, örnek olarak Çimenlerin üstünde öğle yemeği (1863) ve Olimpiya (1865), yaratıldıkları dönemde çıplaklık ve günlük konuların realist tasvirleri sebebiyle de tartışmalıydı. Rivera’nın duvar resimleri, örnek olarak Detroit Sanayi Duvar Resimleri (1932-33) ve Kavşaktaki Erkek (1934), çalışan insanların yaşamlarını ve emeklerini realist ve genellikle anıtsal bir halde tasvir eder.
Sanattaki gerçekçilik, çağıl sanatın gelişimi üstünde derin bir etkiye haiz olmuştur. Realist hareket, ışığın ve rengin geçici etkilerini yakalamaya odaklanan Izlenimci hareketin ve nesnelerin çoklu bakış açılarından temsilini inceleyen Kübizm hareketinin yolunu açmıştır. Gerçekçilik, gerçekliği realist bir halde belgelemek için çoğunlukla kullanılan fotoğrafçılığın gelişimi üstünde de büyük bir etkiye haiz olmuştur.
VII. Filmimizde Gerçekçilik
Filmimizde gerçekçilik, 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan ve gerçekliği daha nesnel ve realist bir halde tasvir etmeyi amaçlayan bir harekettir. Bu hareket, film yapımcılarının reel dünyanın görüntülerini daha ilkin asla olası olmayan bir halde yakalamasına imkan tanıdıkları olan fotoğrafçılık ve beyaz perdenin yükselişinden etkilenmiştir.
Realist film yapımcıları, suni setler ve ışıklandırma kullanması benzer biçimde geleneksel film yapımcılığının kurallarını reddettiler ve bunun yerine olası olduğunca organik filmler yaratmaya çalıştılar. Ek olarak basit insanların hayatlarını tasvir etmeye ve zamanlarının toplumsal ve politik problemlerini keşfetmeye odaklandılar.
Gerçekçilik akımının en mühim filmlerinden bazıları şunlardır:
- Robert Flaherty’nin Şimal’in Nanook’u (1922)
- Dziga Vertov’un Film Kameralı Erkek (1929)
- Jean Renoir’ın Oyunun Kuralları (1939)
- Vittorio De Sica’nın Bisiklet Hırsızları (1948)
- Ingmar Bergman’ın Yedinci Mühür (1957)
Realist hareketin beyaz perdenin gelişimi üstünde derin bir tesiri olmuştur ve tesiri bugün hala filmlerde görülebilir. Realist filmler çoğu zaman gerçekçilikleri, sosyal yorumları ve insan deneyiminin özünü soruşturma kabiliyetleri sebebiyle övülür.
Müzikte Gerçekçilik
Müzikte gerçekçilik, Romantizmin suni algısına cevap olarak 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan bir harekettir.
Realist besteciler, gerçeğe müsait müzik yaratmaya çalıştılar ve çoğunlukla günlük hayatın seslerinden esin aldılar.
Realist müziğin en meşhur örnekleri içinde Gustav Mahler, Claude Debussy ve Igor Stravinski’nin eserleri yer alır.
Müzikteki gerçekçilik, çağıl müziğin gelişimi üstünde derin bir tesir yaratmıştır ve çağıl müzik ortamında yaşamsal bir güç olmaya devam etmektedir.
IX. Felsefede Realizm
Filozoflar yüzyıllardır gerçekçiliğin doğası hakkındaki tartışıyorlar. Birtakım filozoflar dünyanın zihinlerimizden bağımsız olarak var bulunduğunu savunurken, ötekiler dünyanın düşüncelerimizin ve algılarımızın bir koleksiyonundan başka bir şey olmadığını korumak için çaba sarfediyor.
Felsefede gerçekçilik, dünyanın zihinsel bir yapı olduğuna kanan idealizmle çoğunlukla karşılaştırılır. İdealistler, dünyanın bir düşünce koleksiyonundan başka bir şey olmadığını ve zihinlerimizin ötesinde nesnel bir gerçeklik olmadığını savunurlar.
Realizm, Platon, Aristoteles ve Thomas Aquinas benzer biçimde birçok felsefeci tarafınca savunulmuştur. Bu filozoflar, dünyanın zihinlerimizden bağımsız olarak var bulunduğunu ve duyularımızın bizlere dünya hakkındaki doğru informasyon verebileceğini savundular.
İdealizm, George Berkeley ve David Hume dahil olmak suretiyle birçok felsefeci tarafınca savunulmuştur. Bu filozoflar, dünyanın düşüncelerimizin ve algılarımızın bir koleksiyonundan başka bir şey olmadığını ve zihinlerimizin ötesinde nesnel bir gerçeklik olmadığını savundular.
Gerçekçilik ve idealizm arasındaki münakaşa karmaşıktır ve hangi görüşün doğru olduğu sorusuna rahat bir yanıt yoktur. Sadece, irdelemenin felsefenin gelişimi üstünde derin bir tesiri olmuştur ve bugün de kritik edilmeye devam etmektedir.
S: Realizm ile doğacılık arasındaki ayrım nelerdir?
A: Realizm ve doğacılık çoğunlukla birbirinin yerine kullanılan iki terimdir, sadece aralarında aslına bakarsak ince bir ayrım vardır. Realizm, 19. yüzyılda ortaya çıkan bir yazınsal harekettir ve reel dünyanın doğru bir halde temsil edilmesine odaklanmasıyla karakterize edilir. Öte taraftan doğacılık, 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkan bir yazınsal harekettir ve insan davranışının ilmi olarak incelenmesine odaklanmasıyla karakterize edilir.
S: Gerçekçiliğin değişik türleri nedir?
A: Gerçekçiliğin birçok değişik türü vardır, sadece en yaygın olanlarından bazıları şunlardır:
- Sosyal gerçekçilik: Bu tür gerçekçilik, çağın sosyal koşullarına odaklanır ve çoğunlukla işçi sınıfının yaşamlarını tasvir eder.
- Ruhsal gerçekçilik: Bu gerçekçilik türü karakterlerin iç dünyalarına odaklanır ve çoğunlukla onların motivasyonlarını ve arzularını araştırır.
- Esrarengiz gerçekçilik: Bu gerçekçilik türü realist ve fantastik öğeleri harmanlar ve çoğunlukla rüya benzeri yahut gerçeküstü bir atmosfer yaratır.
S: Realist sanatın birtakım örnekleri nedir?
Realist sanatın birtakım örnekleri şunlardır:
- Gustave Courbet’nin resimleri
- Émile Zola’nın romanları
- John Ford’un filmleri
- Aaron Copland’ın müziği
0 Yorum